In wat voor gezin groeide je op?
Ik ben de oudste van vijf kinderen en ik ben opgegroeid in een warm en hardwerkend gezin. Mijn vader was zelfstandige, eerst in groenten en fruit en daarna als vrachtwagenchauffeur. Vanaf mijn 14de wist ik dat ik ook ondernemer zou worden. Ik werkte op die leeftijd als jobstudent aan 20 frank per uur, omgerekend een halve euro. Na twee weken realiseerde ik me dat ik nooit voor een baas zou werken. Ik heb een aangeboren aversie tegen ondergeschiktheid.
Tijdens mijn studententijd dreef ik al handel in allerhande zaken: van textiel, grasmachines en kachels tot antiek en oldtimers. Mijn enige doel hierbij was ondernemen en centen verdienen. Nadat ik van school kwam, was het niet simpel om als student zonder financiële achtergrond als zelfstandige te beginnen. Ik heb in die tijd van alles geprobeerd: ik ben zes jaar zelfstandig vrachtwagenchauffeur geweest, heb twee dancings open gehouden en heb geprobeerd popmuzikant te worden. De maatschappij was echter nog niet klaar voor onze muziek (lacht).
Hoe is Dockx Rental ontstaan?
In 1979, toen ik 26 jaar was, heb ik van mijn vader zeven occasie bestel- en vrachtwagens overgenomen. Vanuit de leefwereld die ik kende heb ik mijn weg gezocht om het meeste rendement te halen door het minste te doen. Dat was door zonder personeel voertuigen de baan op te zetten. Met een kapitaal van 160.000 frank (€ 4.000) en mijn lief, de mama van Sarah en Joeri, die wou (moest) mee tekenen bij de bank werden de eerste bouwstenen gelegd. De rest is geschiedenis. God schiep de wereld en ik schiep Dockx (lacht).
Hoe zag Dockx Rental er in de beginjaren uit?
Dat was op een kleine locatie op de Boomsesteenweg in Wilrijk, op 100 meter van de huidige hoofdzetel. Ik heb toen twee jaar in die garage geslapen tussen de olievaten met mijn telefoon onder mijn bed. Ik was enorm trots wanneer een klant mij ‘s morgens om 5 uur wakker belde, denk maar aan een marktkramer wiens voertuig niet meer startte in de winter. Op dat uur konden ze enkel bij mij terecht.
Ik weet nog goed dat ik in het begin hele weekenden onder de brug van Wilrijk teksten en reclame op onze bestelwagens heb geschilderd met penseel. Ook de gevelreclame heb ik toen zelf geschilderd. In het begin was alles nog handwerk, daar is vanaf 1980 veel verandering in gekomen.
Niet iedereen was trouwens akkoord met mijn keuzes en beslissingen. Ik heb moeten vechten tegen andere meningen en de wereld rondom mij. Maar toch bleef ik ervoor gaan. Het enige waar ik spijt van heb, is dat ik de familienaam als bedrijfsnaam heb gekozen. De hele familie wordt erop aangesproken, zelfs diegenen die er niets mee te maken hebben. Daar heb ik geen rekening mee gehouden, ik had niet verwacht dat het bedrijf zo groot zou worden. Het concept was vanaf dag één een schot in de roos en het succes is ons overkomen.
Hoe zijn je kinderen in het bedrijf terecht gekomen?
Aanvankelijk was het een duidelijke stelling van mij dat mijn kinderen niet in het bedrijf mochten komen. Ik wou niet het typische ondernemersgezin worden waarbij er aan tafel en op elk familiefeest steeds over zaken gepraat wordt. Ik wou een familiale band. Daarnaast zag ik ook familiebedrijven waarin de kinderen afzagen omdat ze in die opvolgersrol werden geduwd. Je weet niet of ze competent zijn. Maar op een bepaald moment zag ik dat mijn kinderen die ondernemersgeest hadden, blijkbaar is dat er met de paplepel ingegeven. Bovendien komen ze beide enorm goed overeen. Het is een tandem waar je jaloers op kan zijn.
Toen mijn kinderen een stuk in de twintig waren, heb ik het uiteindelijk gevraagd. Ik kon mijn zin nog niet afmaken of ze zeiden al ja. Enkel Joeri is eerst met zijn rugzak van Antwerpen naar Compostella gewandeld. Dat was onmiddellijk na zijn studies, en zo kon hij nadenken over wat hij met zijn leven wilde doen. Toen hij terugkwam is ook hij gestart bij Dockx.
Hoe verliep die samenwerking?
Vanaf dag één gaf ik hen mee dat ze een kans kregen en dat het niet zomaar in orde was. Pas vijf jaar later zouden we beslissen. Mijn kinderen moesten ook op de vloer beginnen. Ik weet nog dat Joeri met de vrachtwagen door Brussel moest rijden. Ze hebben alle niveaus doorlopen: van verhuizingen, meewerken in de garage tot administratieve taken en zelfs het kleven van postzegels. Toen zag ik dat ze supersterren zijn: we hebben nog nooit zoveel rendement gehad sinds de kinderen aan boord zijn gekomen.
Samenwerken met je kinderen is echter complex. Je moet constant het onderscheid maken tussen vader en bedrijfsleider zijn. Ondertussen moet je ze loslaten. Er is de ervaring van de oudere generatie versus de energie maar ook onbezonnenheid van de jongere generatie. Conflicten zijn er en zijn menselijk, maar wat we delen is altijd sterker dan wat ons verdeelt. Ik zou mezelf niet conservatief noemen, maar gedurende veertig jaar ben ik al erg veel op mijn gezicht gegaan en daar wil je de jeugd voor behoeden. Tegelijk ben ik constant op zoek naar verandering en daar blinken jonge mensen natuurlijk in uit. Daarom omring ik me graag door jonge mensen. Hun enthousiasme, drive en zoektocht naar carrière en innovatie boeit mij enorm
Welk advies heb je aan je kinderen gegeven?
Nil volentibus arduum - niets is moeilijk voor hen die willen
Nuchter blijven en nooit naast je schoenen lopen. Als alles goed gaat dan staat er waarschijnlijk wel ergens een probleem achter de deur te wachten. Alles is in verandering en er is veel dat je zelf niet in de hand hebt. Je moet 7 dagen per week werken en mag nooit vergeten dat de medewerkers waarmee je werkt dezelfde mensen zijn. Alles hangt af van hen. Van honderd euro kan je één miljoen euro maken met de juiste mensen. Maar van één miljoen euro kan je evengoed honderd euro maken met de verkeerde personen aan boord. Steeds alle details op de werkvloer in het oog houden want als het daar fout gaat zit het gegarandeerd ook meestal fout aan de top. In mijn carrière heb ik enorm veel intelligente mensen gevonden, in allerhande functies. Zeker op lagere niveaus vind je soms erg slimme mensen die gewoon niet veel kansen kregen in hun leven. Dat mag je nooit vergeten.
Hoe ziet de toekomst eruit?
Succes is een nooit eindigende weg, het verwacht constant werk. Succes staat ook niet vast. We hebben corona maar kantje boordje overleefd. Dat zijn dingen die je niet kan plannen. Je weet dus nooit wat de toekomst brengt. Ik ben heel trots op wat we al bereikt hebben. Wat er vandaag staat is niet mijn resultaat. Het is het resultaat van alle mensen die al jaar en dag aan boord zijn. Hen wil ik extra bedanken.
Joyce DiDonato, een Egyptische mezzosopraan, zei ooit: “Er is geen ‘het’.” Ik heb “het” gemaakt! Dit is “het”! Dat is een illusie. De reis is de bestemming. De zoektocht stopt nooit, maar dat is goed.
